hindi film and me

माघ २८ , बिहिबार


भोलि शुक्रबार , यो बारको नामले मेरो शरिरमा अलि बढि स्फुर्ति दिन्छ, किनभने यो दिन मेरो बिदा , काम गर्दाको स्फुर्ति र यो स्फुर्तिमा अलि फरक छ , काम गर्दा अलि गम्भिरता पुर्वक शरिर स्फर्त हुन्छ भने शुक्रबारले अर्कै स्फुर्त दिन्छ , किन भने यो दिन म जसरि पनि कुनै न कुनै हिन्दि चलचित्र हेर्छु । अब हिन्दि चलचित्र किन भन्दा जयनेपाल र कुमारिमा प्राय हिन्दि चलचित्र नै लाग्छ । म स्फुर्तको कुरा गर्दै्र थिएँ । शुक्रबार घरमा आमाले कम्तिमा १० पटक ढोका न ढक्ढक्याउन्जेल म उठ्दिन निकैनै अल्छि हुन्छु । ९ बजे आँखा मिच्दै कोठाबाट बाहिर निस्कदा घरमा बुवा अफिस जान तैयार भएको देख्छु । अल्छि मान्दै फ्रेश भएर केहि बेर पत्रपत्रिका पढ्दै खाना खान बसिहाल्छु । त्यसपछि तुरुन्त आसिफलाई फोन गर्छु यो , फिल्मि फिभर म र आसिफमा उस्तै छ , केहि साता अघि थि्र ईडियट्स हेर्न जय नेपाल पुग्दा , आसिफले टिकट बुक नगर्दा म एक्दम रिसाएँ , मैले आसिफलाई " भाई म संग सबै कुरामा मजाक गर तर फिल्म हेर्दा नगर मलाई एकदम रिस उठ्छ " आसिफले जसो तसो गरेर टिक मिलायो म दन्ग । आसिफलाई फोन गरेर टिकट बुक गरेपछि म योपेशलाई फोन गर्छु , योपेश अर्को मिल्ने साथि हामि सन्गै काम , गर्छै नेपालको एक उत्कृष्ठ न्युज क्यमेराम्यान , खेलकुदमा अलि दखल भएको । अनि तिनजामा फिल्म हेर्दा छेउछाउका मान्छेले समेत मनोराजन लिन्छन् हाम्रो फिल्मको डायलग पछिको फिडब्याक । शुक्रबार भयो कि बेलुकाको शो फिल्म नहेरि चित्त बुझ्दैन । हिन्दि फिल्मको भुत ममा बाल्यकाल देखिनै लाग्यो । बिराटनगरमा हुर्किदा फिल्मि वातावरणमै हुर्किएँ । घर छेउका दाई काकाहरु सबै फिल्मी मेरो काका त बिराटनगर भन्दा धेरै पर फार्िर्वसगाज कटिकार सम्म गएर फिल्म हेर्नुहुन्थ्यो । काकाले कहिले काहि काहानि सुनाउनु हुन्छ । फिल्मकै भुतले गर्दा मेरो बोलिचालिमा कहिले काहि हिन्दि फिल्मको शब्दहरु आउँछ अनि आसिफले पनि अबे बिराटनगरिया भनेर जिस्क्याउछ । म कक्षा ३ । ४ मा पढदा न्याश्नल पानासोनि स्टिरियो प्लेयरमा अमिताब बच्चनको फिल्मको डायलग भएको क्यासेट काकाले खुब सुनाउनुहुन्थ्यो । भारतको चर्चित फिल्म शोलेको डायलग मैले खुब सुनेको थिएँ झन मिठुन चकरबत्तिको फिल्म डिस्को डान्सरको गित त कन्ठै थियो बाल्यकालमा । बिराटनगरको जलजला हिमालय हलमा फिल्म बद्लिन साथ हेर्न गैहाल्थे कहिले काहि त जोगबनि बोर्डर छेउको अरुण टाकिजमा पनि खुब फिल्म हेरियो । एक पटक मलाई याद छ मामाको साईकल लिएर म र मेरो साथि हिमान्शु जोगबनि फिल्म हेर्न गयौं फिल्म थियो आतिस सन्जय दत्त र आदित्य पन्चलिको हामि संग फिल्म हेर्ने ठ्याक्क पैसा थियो र खाजा खाने पैसा जोगबनिको जिलेबि खुब मनपथ्र्यो । डबल लोड जाँदै थियौं बिचमा गएर साईकल पन्चर भयो अब आपत फिल्म पनि हेर्नु छ जिलेबि पनि खानु छ लोभि मन बाटोमा साईकलमा हावा हाल्दै हाल्दै पन्चर नबनाएर फिल्म पनि हेरेउँ जिलेबि पनि खायौं अनि फर्किदा बिच बाटो सम्म हावा हाल्दै अनि बाँकिको बाटो हिन्दै । फेरि एउटा प्रस¨ बाँड्न मन लाग्यो । कक्षा ५ मा पढ्दा घरमा त्यतिबेला डेक भाडामा ल्याएर फिल्म हेर्दै थियौै एउटा सस्पेन्स फिल्म थियो त्यो फिल्मा एकजाना पात्रले गोलि हानि हत्या गर्छ तर त्यो पात्रको खालि ओठ र उसको जु¨ा देखाउछ मैले त्यो हेर्न त्यो पात्रलाई चिनिदिएँ अन्तिममा मैले भन्या पात्रले नै त्यो हत्या गरेको हुन्छ बुवाको खुब गालि खाँएँ ।
म फिल्मको यति ठुलो पारखि हुँ कि मैले एक दिनमा ३ वटा फिल्म समेत हेरेको छु । यसलाई पारखि न भनु पागलपन भन्नु पर्ला ।
अब भोलि शुक्रबार मैले शुरुमै भने झैं म अहिले देखिनै दंग छु भोलि माई नेम ईज खान हेर्ने पालेा फेरि शाहरुख मलाई एकदम मनपर्ने अनि आसिफको मनपर्ने अभिनेता चािहं आमरि तर उनीहरु दुई ले म र आसिफ बिचको घनिस्टता दुईजानाको दोस्तिबाट पाठ सिक्न जरुरि छ हा हा ।
अब केहि दिनको लागी मेरा मित्रहरुबाट म बिदा लिन्छु किनभने शनिबार म धरान तिर बरालिदैछ आईतबार भ्यालेन्टाईन डे को दिन धरानमा मेरो शो छ धरानको यसपालिको अनुभव म सबै संग बाँड्छु शुभरात्रि शुभदिन र म सुदिन ।